Facebook

Jak szukać?»

Uwaga: Do 2 kwietnia 2024 r. część płatników składek przekazuje do ZUS zgłoszenia o pracy "szczególnej" ZUS ZSWA za 2023 r. Do 31 marca 2024 r. należy sporządzić i podpisać sprawozdanie finansowe za 2023 r. 2 kwietnia 2024 r. (wtorek) mija ostateczny termin złożenia do US zeznań: CIT-8 i CIT-8AB za 2023 r. 2 kwietnia 2024 r. (wtorek) mija ostateczny termin złożenia do US deklaracji: CIT-8E i CIT-8FR za 2023 r. 2 kwietnia 2024 r. (wtorek) mija ostateczny termin złożenia do US informacji: IFT-2R, CIT-RB i CIT-CSR za 2023 r. 2 kwietnia 2024 r. (wtorek) mija ostateczny termin złożenia do US informacji: CIT-8ST, CIT-N1, CIT-N2, PIT-N1 i PIT-N2 według stanu na 31 grudnia 2023 r.
Aktualnie jesteś: Gofin.pl (strona główna)  »  Podatki  »  Podatek dochodowy  »   Podróż służbowa/oddelegowanie pracownika - prawo pracy, składki ZUS, ...
POLECAMY
A A A  drukuj artykuł

Podróż służbowa/oddelegowanie pracownika - prawo pracy, składki ZUS, rozliczenie podatkowe i ewidencja księgowa

Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno - Finansowych nr 1 (864) z dnia 1.01.2015
1. Prawo pracy

Rozróżnienie, kiedy mamy do czynienia z podróżą służbową, a kiedy z oddelegowaniem wciąż sprawia problemy pracodawcom. Właściwe zakwalifikowanie danego zdarzenia jest istotne, ponieważ ma wpływ na zakres świadczeń przysługujących pracownikom oraz na sposób liczenia składek - zwłaszcza przy oddelegowaniu za granicę.

Kiedy podróż służbowa, a kiedy oddelegowanie?

Pojęcie podróży służbowej wyjaśnia art. 775 Kodeksu pracy, w myśl którego jest nią wykonywanie na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy. Przy podróży służbowej nie następuje zmiana miejsca świadczenia pracy zapisanego w umowie o pracę.

Przepisy nie określają natomiast definicji oddelegowania. Przyjmuje się, że mamy z nim do czynienia wówczas, gdy wraz ze skierowaniem pracownika do pracy w innej miejscowości następuje zmiana umowy o pracę dotycząca stałego miejsca pracy. Zmianę taką przeprowadza się za porozumieniem stron (aneksem do umowy) lub przez dokonanie wypowiedzenia zmieniającego.

Podstawowym kryterium przy ocenianiu, czy w danej sytuacji mamy do czynienia z podróżą służbową, czy z oddelegowaniem jest więc to, czy nastąpiła faktyczna zmiana miejsca pracy określonego w umowie o pracę. Jeżeli tak - to mamy do czynienia z oddelegowaniem, a jeżeli nie - to jest to podróż służbowa.

Świadczenia dla pracownika

Właściwe rozróżnienie podróży służbowej od oddelegowania jest o tyle istotne, że w pierwszej sytuacji pracownikom przysługują stosowne świadczenia. W przypadku jednostek budżetowych oraz pracodawców spoza budżetu, którzy nie określili zasad wypłacania świadczeń delegacyjnych w przepisach zakładowych (układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania albo bezpośrednio w umowach o pracę), rodzaje tych świadczeń oraz zasady ich wypłacania wynikają z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. poz. 167).

Pozostali pracodawcy warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowych określają we wspomnianych przepisach zakładowych. Kodeks pracy wprowadza tu tylko jeden wymóg, a mianowicie przepisy te nie mogą ustalać diety za dobę podróży służbowej - zarówno krajowej, jak i zagranicznej - w wysokości niższej niż dieta krajowa określona w rozporządzeniu (aktualnie jest to 30 zł).

Rozporządzenie w sprawie podróży służbowych nie ma natomiast zastosowania wobec pracowników oddelegowanych. Nie ma też ogólnie obowiązujących przepisów przyznających im jakieś świadczenia w związku z oddelegowaniem. Pracodawca może takie świadczenia przyznać, ale z formalnego punktu widzenia nie musi.

W przypadku pracowników oddelegowanych do wykonywania pracy poza granicami kraju może wystąpić sytuacja, że pracodawca będzie musiał zapewnić im takie same świadczenia, jakie mają pracownicy miejscowi, co wiązać się będzie z dodatkowymi obciążeniami finansowymi. Konieczność taka wystąpi np. przy oddelegowaniu do krajów Unii Europejskiej.


2. Składki ZUS

Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników - w tym odbywających podróż służbową lub oddelegowanych, o ile podlegają polskim ubezpieczeniom - stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągany z tytułu pozostawania w stosunku pracy. W podstawie tej nie uwzględnia się wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków. Oskładkowaniu nie podlegają również przychody wymienione w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. nr 161, poz. 1106 ze zm.).

Rozporządzenie to wyłącza z podstawy wymiaru składek ZUS m.in. diety i inne należności wypłacane pracownikom z tytułu podróży służbowej, ale tylko do wysokości określonych w rozporządzeniu w sprawie podróży służbowych (§ 2 ust. 1 pkt 15).

Przykład

Pracodawca spoza sfery budżetowej ustalił w regulaminie wynagradzania wysokość diety z tytułu krajowej podróży służbowej na poziomie 40 zł za dobę. W grudniu 2014 r. jeden z pracowników nabył prawo do 3 pełnych diet, otrzymując z tego tytułu 120 zł. Z oskładkowania może być zwolniona jednak tylko kwota wynikająca z tzw. rozporządzenia w sprawie podróży służbowych, tj. 90 zł (3 × 30 zł). Od różnicy (30 zł) pracodawca powinien naliczyć składki ZUS na ogólnych zasadach.

W sytuacji wypłaty pracownikowi świadczeń - będących odpowiednikiem diet i innych należności z tytułu podróży służbowej - w kwotach wyższych niż wskazane w rozporządzeniu w sprawie podróży służbowych, nadwyżka ponad ich wysokość podlega składkom ZUS. W takim przypadku kwotę nadwyżki pracodawca ma obowiązek doliczyć pracownikowi do jego pozostałych przychodów (podlegających oskładkowaniu), a następnie od łącznej wartości naliczyć mu składki ubezpieczeniowe do ZUS.

Minimalna podstawa wymiaru składek przy oddelegowaniu za granicę

W stosunku do pracowników oddelegowanych do pracy za granicę, podlegających obowiązkowi ubezpieczeń w Polsce, odpowiednie zastosowanie będzie miał § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia składkowego. Przepis ten wyłącza z podstawy wymiaru składek część wynagrodzenia pracowników zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców, z wyłączeniem członków służby zagranicznej, w wysokości równowartości diety przysługującej z tytułu zagranicznych podróży służbowych. Równowartość diety odejmowana jest za każdy dzień pobytu za granicą, w tym za dni wolne od pracy. Dieta nie jest natomiast odejmowana za dni pobytu pracownika na urlopie wypoczynkowym, bezpłatnym oraz za dni choroby.

Obliczony w ten sposób miesięczny przychód stanowiący podstawę wymiaru składek ZUS nie może być jednak niższy od kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy. W 2014 r. była to kwota 3.746 zł.

Tylko w określonych sytuacjach podstawa ta może być niższa od kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia. Ma to miejsce wtedy, gdy pracownik w danym miesiącu:

  • rozpoczął lub zakończył wykonywanie pracy w trakcie miesiąca,
     
  • nie świadczył pracy z powodu choroby,
     
  • korzystał z urlopu bezpłatnego.

Jedynie takie okoliczności pozwalają na proporcjonalne pomniejszenie podstawy wymiaru składek takich osób (zgodnie z art. 18 ust. 9 i 10 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych - Dz. U. z 2013 r. poz. 1442 ze zm.).

Zgodnie ze stanowiskiem ZUS, jeżeli przychód pracownika pomniejszony o równowartość diet z tytułu jego oddelegowania do pracy za granicę w danym miesiącu jest niższy od obowiązującego tę osobę limitu, to podstawę wymiaru składek ubezpieczeniowych należy podwyższyć do kwoty przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego obowiązującego w danym roku kalendarzowym.

Przykład

Pracownik polskiej firmy oddelegowany do pracy na terenie Austrii otrzymał w grudniu 2014 r. wynagrodzenie wynoszące 2.000 euro. W grudniu 2014 r. osoba ta nie korzystała z urlopów ani nie przebywała na zwolnieniu lekarskim. W celu obliczenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne za ten miesiąc pracodawca powinien:

  • ustalić kwotę diet, którą odejmie od wynagrodzenia: 31 (dni grudnia 2014 r.) × 52 euro (dieta obowiązująca na terenie Austrii) = 1.612 euro,
     
  • odjąć od pełnego wynagrodzenia kwotę zwolnioną z oskładkowania: 2.000 euro - 1.612 euro = 388 euro,
     
  • przeliczyć euro na złote: 388 euro × 4,21 zł (przykładowy kurs euro) = 1.633,48 zł.

W związku z tym, że kwota ta jest niższa od minimalnej podstawy wymiaru składek obowiązującej w 2014 r., składki powinny być liczone od kwoty 3.746 zł.

Warto zaznaczyć, że obowiązek naliczania składek od minimalnej podstawy wymiaru przewidzianej dla tych pracowników budzi wątpliwości Sądu Najwyższego, czego przykładem może być wyrok z 2 października 2013 r. (sygn. akt II UK 78/2013, OSNP 2014/8/120) stwierdzający, że:

"Niedopuszczalne jest określenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracownika zatrudnionego za granicą u polskiego pracodawcy jako kwoty przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia składkowego, jeżeli faktycznie wypłacone mu wynagrodzenie jest niższe od tej kwoty".


3. Rozliczenie w przychodach pracownika

Podróż służbowa

Co do zasady, otrzymując od pracodawcy należności z tytułu podróży służbowej, pracownik uzyskuje przychód ze stosunku pracy (za tego rodzaju przychody uważa się bowiem nie tylko wynagrodzenie za pracę, ale również wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne).

Przychód ten może korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o PDOF. W oparciu o ten przepis, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. poz. 167).

Z powyższego rozporządzenia wynika, że z tytułu podróży krajowej oraz zagranicznej pracownikowi przysługują:

1) diety,

2) zwrot kosztów:

  • przejazdów,
     
  • dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
     
  • noclegów,
     
  • innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu, wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi, w tym miejscówkami, z uwzględnieniem posiadanej przez pracownika ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga przysługuje.

Jeżeli za zgodą pracodawcy pracownik odbywa podróż służbową prywatnym samochodem osobowym, to przysługuje mu zwrot kosztów przejazdu w wysokości tzw. "kilometrówki" (tj. kwoty stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy - Dz. U. nr 27, poz. 271 ze zm.).

A zatem, gdy pracodawca zwróci pracownikowi należności z tytułu podróży służbowej w wysokości nieprzekraczającej limitów wynikających z ww. rozporządzeń, to cały uzyskany z tego tytułu przez pracownika przychód będzie wolny od podatku. Jeśli jednak przykładowo pracodawca wypłaci pracownikowi (odbywającemu podróż służbową) dietę w wysokości wyższej niż określono w rozporządzeniu w sprawie podróży służbowej albo zwróci pracownikowi koszty przejazdu w wysokości wyższej niż limit "kilometrówki", wówczas nadwyżka ponad ww. limity będzie podlegała opodatkowaniu.

Oddelegowanie pracownika

Pracownikowi, oddelegowanemu do pracy w innej miejscowości, pracodawca może wypłacać różnego rodzaju świadczenia, np. dodatek za rozłąkę, zwrot kosztów zakwaterowania, przejazdu, itd.

Powyższe świadczenia stanowią przychód dla pracownika, przy czym ustawodawca przewidział możliwość zwolnienia niektórych z tych świadczeń z opodatkowania podatkiem dochodowym.

Przykładowo, wolny od podatku jest dodatek za rozłąkę, przysługujący na podstawie:

  • odrębnych ustaw,
     
  • przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub
     
  • układów zbiorowych pracy

- do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (zob. art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o PDOF).

Jeśli dodatek za rozłąkę zostanie wypłacony na innej podstawie niż ww. przepisy, wówczas podlega on w całości opodatkowaniu.

Potwierdzają to również organy podatkowe, np. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 17 lipca 2014 r., nr IBPBII/1/415-338/14/BJ, stwierdził:

"(…) wypłacany dodatek za rozłąkę nie będzie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jego wypłata nastąpi na podstawie regulaminu wynagradzania. Regulamin wynagradzania nie jest aktem wykonawczym do ustawy Kodeks pracy, albowiem akty wykonawcze najczęściej przyjmują formę: rozporządzenia, zarządzenia bądź uchwały i wydawane są przez Prezydenta (rozporządzenia i zarządzenia), Radę Ministrów (rozporządzenia), prezesa RM (rozporządzenia) oraz poszczególnych ministrów (rozporządzenia i zarządzenia). Regulamin wynagradzania nie stanowi też układu zbiorowego pracy. Gdyby wolą ustawodawcy było zwolnienie z opodatkowania również dodatków za rozłąkę wypłacanych na podstawie regulaminów, to z całą pewnością taki zapis zawarłby w treści omawianego zwolnienia.

(…) Zatem wartość tego świadczenia Spółka będzie miała (...) obowiązek doliczyć do wynagrodzenia pracownika wypłacanego w danym miesiącu i od łącznej kwoty obliczyć, pobrać oraz odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy (…)."

Wolna od podatku jest również wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł (zob. art. 21 ust. 1 pkt 19 i ust. 14 ww. ustawy). Zastosowanie tego zwolnienia od podatku jest jednak możliwe pod warunkiem, że miejsce zamieszkania pracownika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a pracownik nie korzysta z podwyższonych kosztów uzyskania przychodów (tj. z kosztów w wysokości 139,06 zł miesięcznie). W razie niespełnienia tych warunków, opodatkowaniu będzie podlegało całe świadczenie otrzymane przez pracownika.

Ww. kwota 500 zł jest limitem miesięcznym (przypadającym na jednego pracownika). W związku z tym, jeżeli pracownik w danym miesiącu uzyska od pracodawcy świadczenie z tytułu zakwaterowania w wysokości przekraczającej 500 zł, to nadwyżka ponad tę kwotę nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku. Kwotę tej nadwyżki należy doliczyć do innych przychodów pracownika ze stosunku pracy i od łącznej kwoty obliczyć i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy.

Uwaga! Omawiane zwolnienie nie dotyczy świadczeń wypłacanych pracownikom z tytułu podróży służbowej. Jak wcześniej pisaliśmy, do należności z tytułu podróży służbowych stosuje się zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o PDOF.

Pracownik oddelegowany do pracy za granicą

Osoby fizyczne, mające miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce uważa się osobę fizyczną, która (zob. art. 3 ustawy o PDOF):

  • posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
     
  • przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Powyższą zasadę stosuje się z uwzględnieniem właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska.

Niektóre świadczenia, uzyskiwane przez pracowników w związku z oddelegowaniem ich do pracy za granicą, mogą korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Wolna od podatku jest np. kwota odpowiadająca 30% diety, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju - za każdy dzień pobytu za granicą, z zastrzeżeniem, które tu pomijamy (art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o PDOF).

Gdy pracownik otrzymuje od pracodawcy świadczenia z tytułu zakwaterowania za granicą, to wartość otrzymanego świadczenia może korzystać ze zwolnienia od podatku - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł, na analogicznych zasadach jak w przypadku zakwaterowania na terenie kraju (art. 21 ust. 1 pkt 19 i ust. 14 ww. ustawy).

Wolna od podatku jest m.in. także część dochodów osób przebywających czasowo za granicą, uzyskujących dochody z tytułu ryczałtów na koszty utrzymania i zakwaterowania wypłacanych z budżetu państwa w związku ze skierowaniem do pracy dydaktycznej w szkołach i ośrodkach akademickich za granicą, przyznanych na podstawie odrębnych przepisów (art. 21 ust. 1 pkt 23a lit. b) ww. ustawy).

Uwaga! Zasadniczo pracodawca jest zobowiązany - jako płatnik - obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od dochodów pracowników uzyskujących od pracodawcy przychody ze stosunku pracy. W myśl jednak art. 32 ust. 6 ustawy o PDOF, pracodawca nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Polski, jeżeli dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu za granicą.

Na wniosek pracownika pracodawca może pobrać zaliczki na podatek dochodowy w Polsce, z uwzględnieniem regulacji zawartych w art. 27 ust. 9 i 9a ww. ustawy, odnoszących się do metody proporcjonalnego odliczenia.


4. Koszty uzyskania przychodów pracodawcy

Wydatki ponoszone w związku z podróżami służbowymi pracowników, a także z tytułu oddelegowania pracowników do pracy w innej miejscowości, generalnie wykazują związek z przychodami pracodawcy, tj. ich celem jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Zasadniczo nie ma więc przeszkód, aby wydatki te ująć w kosztach podatkowych.

Należy mieć jednak na uwadze, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby pracodawcy w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) w wysokości przekraczającej "kilometrówkę" (tj. kwotę stanowiącą iloczyn przejechanych w celach służbowych kilometrów oraz stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu, określonej w ww. rozporządzeniu Ministra Infrastruktury). Przebieg pojazdu powinien być udokumentowany odpowiednio prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu. W razie braku takiej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodu nie stanowią kosztów podatkowych. Tak wynika z art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a) i ust. 5 ustawy o PDOP oraz art. 23 ust. 1 pkt 36 lit. a) i ust. 5 i 7 ustawy o PDOF.

Jeżeli więc pracodawca zwróci pracownikowi koszty używania prywatnego samochodu w podróży służbowej w wysokości mieszczącej się w limicie "kilometrówki", to poniesione na ten cel wydatki będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów (pod warunkiem prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu).

W przypadku zwrotu pracownikowi kosztów przejazdu w wysokości przekraczającej limit "kilometrówki", nadwyżka ponad ten limit nie będzie kosztem podatkowym pracodawcy.

Z kolei wydatki z tytułu podróży służbowej, niedotyczące używania prywatnych samochodów pracowników, zasadniczo podlegają ujęciu w kosztach podatkowych w całej poniesionej wysokości, o ile wykazują ww. związek z przychodami pracodawcy. Ustawodawca nie wprowadził żadnego ograniczenia w tym zakresie. To samo dotyczy kosztów ponoszonych przez pracodawcę w związku z oddelegowaniem pracownika do pracy w innej miejscowości (na terenie kraju i za granicą).

Więcej przczytasz w
Na temat wydatków z tytułu podróży służbowych
pisaliśmy w Biuletynie
Informacyjnym nr 24
8.2014 r. na str. 8

5. Ujęcie w księgach rachunkowych

Zarówno wydatki z tytułu podróży służbowych pracowników, jak i z tytułu oddelegowania pracowników do pracy w innej miejscowości, należą do kosztów działalności operacyjnej jednostki. Wydatki z tytułu podróży służbowych mogą być ujmowane np. na koncie 40-9 "Pozostałe koszty rodzajowe" (w analityce np.: "Podróże służbowe" lub odpowiednio: "Koszty z tytułu oddelegowania pracowników") lub na koncie 40-6 "Koszty podróży służbowych".

Również wydatki ponoszone w związku z oddelegowaniem pracownika do pracy w innej miejscowości mogą być księgowane na koncie 40-9, przy czym w analityce prowadzonej do tego konta należałoby wyodrębnić osobne konto, np. "Koszty z tytułu oddelegowania pracowników".

Z kolei rozliczenie ww. kosztów z pracownikami może być dokonywane np. w korespondencji z kontem 23-4 "Pozostałe rozrachunki z pracownikami".

Ww. koszty mogą zostać zaksięgowane np. w następujący sposób:

      - Wn konto 40-6 lub konto 40-9, Ma konto 23-4
   i równolegle:
      - Wn konto 55 "Koszty zarządu",
      - Ma konto 49 "Rozliczenie kosztów".

Wypłata pracownikowi należności z tytułu podróży służbowej/oddelegowania do pracy w innej miejscowości, może zostać zaksięgowana:

      - Wn konto 23-4, Ma konto 13-0 "Rachunek bieżący"
         lub konto 10 "Kasa".

Ewentualne składki ZUS, dotyczące należności z tytułu oddelegowania pracownika do pracy w innej miejscowości, ujmuje się w księgach rachunkowych na zasadach ogólnych.


Więcej na ten temat w zasobach płatnych:

Podatek dochodowy - czytaj także:

 
Przydatne linki
 
Sklep internetowy - sklep.gofin.pl
 
Wydawnictwo Podatkowe GOFIN sp. z o.o., ul. Owocowa 8, 66-400 Gorzów Wlkp., tel. 95 720 85 40, faks 95 720 85 60
Wydawnictwo Podatkowe GOFIN
Szanowny Użytkowniku !
Prosimy o zapoznanie się z poniższymi informacjami oraz wyrażenie dobrowolnej zgody poprzez kliknięcie przycisku "Zgadzam się".
Pamiętaj, że zawsze możesz wycofać zgodę.

Serwis internetowy, z którego Pani/Pan korzysta używa plików cookies w celu:

  • niezbędnego zapewnienia prawidłowego działania Serwisów (utrzymania sesji),
  • realizacji funkcjonalności ułatwiających obsługę Serwisu,
  • analizy statystyk ruchu i reklam w Serwisach,
  • zbierania i przetwarzania danych osobowych w celu wyświetlenia reklam produktów własnych i klientów reklamowych.
Pliki cookies

Są to pliki instalowane w urządzeniach końcowych osób korzystających z Serwisu, w celu administrowania Serwisem, dostosowania treści Serwisu do preferencji użytkownika, utrzymania sesji użytkownika oraz dla celów statystycznych i targetowania reklamy (dostosowania treści reklamy do indywidualnych potrzeb użytkownika). Informujemy, że istnieje możliwość określenia przez użytkownika Serwisu warunków przechowywania lub uzyskiwania dostępu do informacji zawartych w plikach cookies za pomocą ustawień przeglądarki lub konfiguracji usługi. Szczegółowe informacje na ten temat dostępne są u producenta przeglądarki, u dostawcy usługi dostępu do internetu oraz w Polityce prywatności i plików cookies.

Administratorzy

Administratorem Pana/Pani danych osobowych w związku z korzystaniem z Serwisu internetowego i jego usług jest Wydawnictwo Podatkowe GOFIN sp. z o.o. Administratorem danych osobowych w plikach cookies w związku z wyświetleniem analizy statystyk i wyświetlaniem spersonalizowanych reklam są partnerzy Wydawnictwa Podatkowego GOFIN sp. z o.o., Google Inc, Facebook Inc.

Jakie ma Pani/Pan prawa w stosunku do swoich danych osobowych?

Wobec swoich danych mają Pan/Pani prawo do żądania dostępu do swoich danych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania, prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania danych, prawo do cofnięcia zgody.

Podstawy prawne przetwarzania Pani/Pana danych osobowych
  • Niezbędność przetwarzania danych w związku z wykonaniem umowy.

    Umowa w naszym przypadku oznacza akceptację regulaminu naszych usług. Jeśli zatem akceptuje Pani/Pan umowę na realizację danej usługi, to możemy przetwarzać Pani/Pana dane w zakresie niezbędnym do realizacji tej umowy.

  • Niezbędność przetwarzania danych w związku z prawnie uzasadnionym interesem administratora.

    Dotyczy sytuacji, gdy przetwarzanie danych jest uzasadnione z uwagi na usprawiedliwione potrzeby administratora, tj. dokonanie pomiarów statystycznych, ulepszania naszych usług, jak również prowadzenie marketingu i promocji własnych usług administratora.

  • Dobrowolna zgoda.

    Aby móc realizować cele:
    - zapamiętania Pani/Pana decyzji w Serwisach w zakresie korzystania z dostępnych opcjonalnie funkcjonalności,
    - analiz statystyk ruchu i reklam w Serwisach,
    - wyświetlania spersonalizowanych reklam produktów własnych i klientów reklamowych w związku z odwiedzaniem niniejszego Serwisu internetowego partnerzy Wydawnictwa Podatkowego Gofin sp. z o.o. muszą mieć możliwość przetwarzania Pani/Pana danych.

Potrzebna jest Nam Pani/Pana dobrowolna zgoda na zapisy w plikach cookies w celach realizacji powyższych celów.
W związku z powyższymi wyjaśnieniami prosimy o wyrażenie dobrowolnej zgody na zapisywanie informacji w plikach cookies przez kliknięcie przycisku „Zgadzam się” lub „Nie teraz” w przypadku braku zgody. Istnieje możliwość skorzystania z „ustawień zaawansowanych” plików cookies w celu określenia indywidualnych zgód na zapis wybranych plików cookies realizujących wybrane cele.